Odnos kriminologije sa drugim naukama 
Vrsta: Seminarski | Broj strana: 15 | Nivo: Fakultet za bezbednost i zaštitu

SADRŽAJ:
1. UVOD...................................................................................................................2
2. ODNOS KRIMINOLOGIJE SA DRUGIM NAUKAMA...............................3
2.1. Kriminologija i krivično pravo.........................................................................3
2.2. Kriminologija i kriminalna politika………………………………………….5
2.3. Kriminologija i penologija……………………………………………….……7
2.4. Kriminologija i kriminalistika...........................................................................8
2.5. Kriminologija i kriminalna sociologija………………………………………9
2.6. Kriminologija i kriminalna psihologija……………………………………..10
2.7. Kriminologija i viktimologija………………………………………………..10
2.8. Kriminologija i socijalna patologija................................................................11
3. ZAKLJUČAK………………………………………………………………….14
4. LITERATURA………………………………………………………………..15
1. UVOD
KRIMINOLOGIJA je nauka o zločinu , latinski crimen-zločin. Kriminologija je nauka koja izučava kriminalitet kao negativnu društvenu pojavu. U najopštijem smislu kriminologija je nauka o zločinu. Ovaj termin je prvi upotrebio francuski antropolog P. Topinard u svom delu “Antropologija” 1879, označavajući kriminologiju kao nauku o proučavanju zločina. Prvo delo pod nazivom Kriminologija objavio je italijanski pozitivista -sudija krivičar RAFAELE GAROFALO 1884.
Nekadašnji direktor kriminološkog društva u Beču Grasberger smatra da kriminologija obuhvata brojne naučne discipline koje međusobno povezuje jedino to što predmete njihovog istraživanja predstavljaju krivična dela. On smatra da je Franc List s pravom okvalifikovao kriminologiju kao pomoćnu nauku krivičnog prava. Po mišljenju Grasbergera kriminologija nije čista već je pre prirodna nauka jer se u metodi istraživanja služi njihovim metodama.
2. ODNOS KRIMINOLOGIJE SA DRUGIM NAUKAMA
Da bi se tačnije i potpunije shvatio pojam i suština kriminologije, potrebno je odrediti njen odnos prema drugim naučnim disciplinama koje se isto tako bave kriminalitetom. Stoga između kriminologije i tih nauka nužno postoje određeni odnosi međusobne povezanosti i uslovljenosti i stoga je potrebno njihovo među-sobno razgraničenje.
2.1. Kriminologija i krivično pravo
U današnjoj krivičnopravnoj doktrini ne postoji dilema da kriminologija i krivično pravo predstavljaju dvije posebne discipline, dva posebna sistema naučnih znanja. I jedna i druga disciplina se na svoj način bave problemom kriminaliteta, odnosno krivičnog djela i cilj i jedne i druge nauke je njegova kontrola i suzbijanje. Obje discipline dakle povezujej predme i cilj tj. kriminalitet i njagovo suzbijanje. To se može reći naročito za njihov cilj, jer se predmet donekle razlikuje, dok ih sredstva i metode posve odvajaju. Prema tome kriminologija i krivično pravo stoje u odnosu međuzavisnosti.
Krivično pravo je sistem zakonskih propisa kojima se određena ponašanja ljudi kvalifikuju kao krivična djela i utvrđuju uslovi za primjenu kazni i drugih krivičnih sankcija prema učiniocima takvih krivičnih djela. Nauka krivičnog prava osnovnim kategorijama krivičnog prava pristupa sa pravnog, normativnog stanovišta i limitirana je pozitivnopravnim odredbama krivičnog zakonodavstva, ne upuštajući se u analize i ocjene da li su takve odredbe i inkriminacije opravdane i sa sociološkog i kriminološkog stanovišta. Ta druga, društvena i sociološka strana je predmet izučavanja kriminologije, jer ona daje odgovore vezane za etiološke i fenomenološke probleme kriminaliteta. Ona svojim rezultatima daje krivičnom pravu nova saznanja o uzrocima, pojavnim oblicima, trendovima i djelotvomosti krivičnih sankcija, što svakako doprinosi izgradnji krivičnog prava. Dovoljno je u torn smislu navesti rezultate istraživanja na području maloljetničke delinkvencije ili recidivizma koji su imali znatnog odraza u koncipiranju odgovarajućih ustanova opšteg dijela krivičnog prava. Krivičnopravni status pojedinih kategorija delinkve-nata u savremenom krivičnom pravu, kao što su npr. maloljetnici, povratnici, neu-računljivi i bitno smanjeno uračunljivi učinioci, rezultat je kriminoloških istraživanja ličnosti pojedinih tipova delinkvenata i oblika kriminaliteta. Isto tako, kriminološka istraživanja nekih posebnih vidova kriminalilteta (npr. ekološkog, mnogih vidova organizovanog kriminaliteta, uloge i pozicije žrtve krivičnog djela i dr.) su imala izuzetnog uticaja i na oblikovanje i fizionomiju posebnog dijela modernog krivičnog zakonodavstva i njegovog sistema mkrimmacija. Prema tome, bez krimi­nologije teško bi se mogao ostvariti progres krivičnog prava, proces osavremenjavanja njegovih opštih ustanova i sistem inkriminacija.

---------- OSTATAK TEKSTA NIJE PRIKAZAN. CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU. ---------- 

www.maturski.org 

 

MOŽETE NAS KONTAKTIRATI NA E-MAIL: [email protected]